Aurrekoak

Erakusketak

Kontsultatu beharrezko informazio guztia Guggenheim Bilbao Museoan oraingo erakusketen eta aurki izango direnen inguruan.

Erakusketak | Guggenheim Bilbao Museoa

Aurrekoak | Guggenheim Bilbao Museoa

Fauvismotik surrealismora: Parisko Musée d’Art Moderneko maisulanak

Entzuteko gida

Erakusketaren aurkezpen-hitzaldia

Fundación BBVA

305. ARETOA

Fauvismoa eta kubismoa: eskandalagarriki modernoak

306. ARETOA

Paris elkargune

307. ARETOA

Surrealismoaren bilakaerak

Parisko Musée d’Art Moderne (MAM) eta Guggenheim Bilbao museoek funtsezko hainbat artistaren 70 maisulan inguruko aukeraketa bat aurkezten dute. Sorta horrek MAMen bildumaren historia irudikatzen du, XX. mendeko hastapenetan Parisen sorturiko abangoardia-mugimenduen ikuspegi panoramikoa eskaintzeko xedearekin.
MAM museoa 1937ko Exposition internationale historikoaren haritik eraiki zen, Paris hiriak zituen arte modernoko funtsak biltzeko. Funts horiek handituz joan ziren hurrengo urteetan, Parisko arte-eszenako artista ospetsuenen lanak erosi baitzituzten, eta, 1961. urtean, MAM museo bilakatu zen modu ofizialean. Mezenasek funtsezko papera jokatu zuten proiektuaren garapenean, Maurice Girardin doktoreak bereziki; izan ere, azken horrek 1953an museoari utzi zion legatua bilakatu zen artista fauvista eta kubisten lanak, bai eta Parisko Eskolaren ordezkarienak batzen dituen maisu modernoen bildumaren muina.
Amedeo MODIGLIANI 
Begi urdineko emakumea (Femme aux yeux bleus), ca. 1918 
Olio-pintura mihise gainean 
81 × 54 cm 
Inb. : AMVP 1681 
© Paris Musées / Musée d’Art Moderne de Paris

ARTEA ETA TEKNIKA: BIZITZA MODERNOA

APARTEKO BILDUMA BAT:  PARISKO MUSÉE D’ART MODERNE (MAM)

ELEKTRIZITATEAREN ESPIRITUA

PARIS, ARGIAREN HIRIA

MUGIMENDUDUN IRUDIAK

ELEKTRIZITATEA

GARRAIOBIDEAK

KOLOREEN TEORIAK

MATERIAL BERRIAK

Museoan

Fauvismotik surrealismora: Parisko Musée d’Art Moderneko maisulanak erakusketa ezagutzeko bisita birtualaz gozatzera gonbidatzen zaitugu. Ibilbide honek erakusketan dauden artelan eta azalpen-testu guztiak barne hartzen ditu.

HASI

BISITA BIRTUALA 

Parisko Musée d’Art Moderne (MAM) eta Guggenheim Bilbao museoek funtsezko hainbat artistaren 70 maisulan inguruko aukeraketa bat aurkezten dute. Sorta

Fauvismotik surrealismora: Parisko Musée d’Art Moderneko maisulanak | Guggenheim Bilbao Museoa

Sharon Lockhart. Errotazioa notazioa

Guggenheim Bilbao Museoaren Film &amp; Video programak mugimendudun irudiari lotutako praktika artistikoak ditu ardatz, eta arte bisualen, filmetan oinarritutako instalazioen eta, oro har, kultura garaikidearen arteko harreman kritikoa aztertzen du.
Hainbat bitarteko erabiliz, Sharon Lockhart (Norwood, AEB, 1964) artistaren obrek arreta berezia jartzen dute giza jardueran eta hura antolatzeko moduan, nola sozialki hala indibidualki. Hain zuzen ere, haren filmek lana, kirola, haur-jolasak zein koreografia bezalako arloak dituzte aztergai, eta itxuraz sinpleak diren mugimenduen konplexutasunari eta sakontasun poetikoari heltzen diete. Haren obrak soilak eta aitzakiarik gabekoak dira, behaketa-ariketak, itxuragabetu egiten dituztenak gorputzaren eta kameraren arteko mugak, eszenaratzearen eta ikusleek duten ikuspuntu pribilegiatuaren artekoak. Alderdi dokumentala eta performatiboa adierazpide bakarrean elkartu ahala, munduaren existentzia nabariagoa bihurtzen da, tentsioz inguratua, dokumentatze hutsarekin. Lentea geldirik uzteak agerian jartzen du gaur egun objektibotasun teknikoa lortzeko asmoa dagoela; hala, badirudi erakusten diren egoerak beren burua filmatzen ari direla.
Lockhartek autogogoeta meditatiborantz eramaten du zinemaren mekanika; testuinguru horretan, interpreteak —aktoreak, norbanakoak eta gorputzak— presentziaren, keinuaren eta harremanaren eramaile zehatz gisa ageri dira. Artistak ikergai izaten ditu objektibotasuna eta kameraren bitartez errealitate bisualaz 24 fotograma segundoko abiaduran egiten den erreprodukzio automatizatua, eta horrek lotura zuzena du egiletzaren koherentziari eta mugei ematen dien arretarekin. Zuzendariak bezainbeste sortzen du filma errealitateak berak, eta, mugimendua eta argia film gisa kodetu ondoren, posible da berriz bizitza ematea eta aztertzea behin eta berriro etengabe erreproduzituta. Horren haritik, Lockhartek Noa Eshkol (Kibutz Degania Bet, Israel, 1924–Holon, Israel, 2007) koreografo israeldarraren obra ezagutu zuenean, giza mugimendua formalki aztertzen hasi zen, eta bere lanaren lankidetza-dimentsioa ere areagotu zuen, Eshkolenaren moduko praktika polifazetikoan murgildu baitzen; hala, praktika horren interpretazioa kolektibotasunaren menpe dago hein batean. Lockhartek Eshkolen ondarean oinarrituta egindako bideo- eta argazki-instalazioen sailak elkarrizketa baten isla dira; elkarrizketa horrek, batetik, paper erabakigarria izan du Eshkolen obra gaur egun ezagutzeko, eta, bestetik, agerian jartzen du zer-nolako sakontasunez ikusten dituen Lockhartek baliabide artistikoak harrerarako eta ekintza partekatuko bitarteko gisa.
Eshkol-Wachman Mugimendu-notazioko lau ariketa (Four Exercises in Eshkol-Wachman Movement Notation, 2011) instalazioan, Ruti Sela dantzariak —Eshkolen kolaboratzailea eta haren Chamber Dance Group-eko kidea 1969tik berriki zendu zen arte— mugimendu neurtuak egiten ditu berdin-berdinak diren lau bolumen grisen artean. Bolumen horiek Lockhartek diseinatuak dira, dantzaria ariketa bakoitzean mugitu ahala haren gorputzak hartzen duen espazioaren erreferentzia gisa. Bolumenok ezberdin jarrita ageri dira dantzetako bakoitzean, eta haien neurriak bat datoz dantzariaren neurriekin. Bolumenen altuera dantzariak besoak altxatuta neurtzen duenaren berbera da, eta zabalera, berriz, bat dator haren beso-zabalerarekin. Ideia hori aintzatetsiz eta bereganatuz, Lockharten obrako ekintzen segida zainduak Eshkolek eta Avraham Wachman arkitektoak 1958an garatu zuten notazio-sistema irudikatzen du. EWMN izeneko metodo zorrotz horrek aukera ematen du gorputz baten balizko mugimendu guztiak jasotzeko, eta gaur egun oraindik erabiltzen da koreografia-jarraibideak emateko, animalien mugimendua aztertzeko eta portaeraren alterazio batzuen diagnostikoa egiteko (esaterako, autismoa edo Asperger sindromea). Digitu- eta sinbolo-sorta hura garatzerakoan, Eshkolek eta Wachmanek eredu esferiko batzuk erabili zituzten; eredu haiei esker, giza gorputzeko artikulazioen eta gorputz-adarren errotazio posibleak jaso zitezkeen. Esfera horiek Lockharten Erreferentzia-sistemako orbiten ereduak: Eshkol-Wachman Mugimendu-notazioaren sistema (Models of Orbits in the System of Reference, Eshkol-Wachman Movement Notation System, 2011) argazki-sailean ageri dira, eta argazki horietako batzuk Film &amp; Video aretoaren sarreran daude ikusgai. Sare-begi metalikoz egindako zenbait forma koniko burdin hariz egindako egitura esferiko baten barruan daude, eta keinu batek espazioan egiten duen ibilbidea irudikatzen dute. Oraindik zinematografoa asmatu gabe zegoela Eadweard Muybridge-k mugimendudun gorputzen inguruan egin zituen estudioen kutsua darie Lockharten argazkiei: esfera birakari horiek eratzen dituzten forma erabat desberdinak irudikatzen dituzte, eta hori bideoko protagonistaren ekintzarekin lot daiteke, haren mugimenduek Eshkolen gidoietako zenbait sekuentzia gorpuzten dituzten heinean. Dantzariaren keinu eta jarrera zehatzak espresiboak dira; ez, ordea, figuratiboak. Soilak eta bereziak dira: abstraktuak dira, baina instalazio-eremu osoan zehar dantzariaren atzean ageri diren bolumen grisen ertz gordinen kontrakoa ere badira. Sela hor dago, modu misteriotsuan egon ere, erabat fokuratuta, eta bere gorputz-adarren ibilbidea marraztuz doa, berea duen diziplinaren espazio-aukerak arakatu ahala.
Erakusketa hau Guggenheim Bilbao Museoaren, Thyssen-Bornemisza Art Contemporary-ren (TBA21) eta The Wellbeing Project-en arteko elkarlanaren emaitza da.
Arduraduna: Manuel Cirauqui
Sharon Lockhart 
Mugimendu Notazioko lau ariketa Eshkol-Wachman (Four Exercises 
in Eshkol-Wachman Movement Notation), 2011 
Kanal bateko bideo-instalazioa (koloretan, soinurik gabea) eta 
proiekzio-horma 
Thyssen-Bornemisza Art Contemporary Collection 
Fotograma: artistaren eskaintza, neugerriemschneider, Berlin, eta Gladstone Gallery, New York eta Bruselas.

Guggenheim Bilbao Museoaren Film &amp; Video programak mugimendudun irudiari lotutako praktika artistikoak ditu ardatz, eta arte bisualen, filmetan

Sharon Lockhart. Errotazioa notazioa | Guggenheim Bilbao Museoa

Erakusketako atariko solasaldia

Emakumeak abstrakziogile

Abstrakzioa sinbolismo sakratu gisa

Abangoardiako emakume errusiarrak

Texaseko Bauhaus

Neokonkretismo brasildarra

Ehunak eta abstrakzioa

Abstrakzio politikoa?

Emakumeak abstrakziogile erakusketaren xedea da emakume artistek abstrakzioari egin dioten ekarpenaren historia idaztea. XX. mendea aztertuko da, 1980ko hamarkada arte gutxi gorabehera eta sartu-irtenen bat eginaz XIX. mendera.
Izenburuak berak dioen bezalaxe, erakusketan bilduriko emakumeek modernitatearen eta bere legatuaren sortzailekide eta egile papera dute, merezimendu osoz. Sailkapen zehatza egin beharrean, historia horretako unerik gogoangarrienak nabarmentzen dira, eta, aldi berean, zalantzan ipintzen dira abstrakzioaren kanonak. Arreta bereziz aztertzen ditu erakusketak inguruneko testuinguruak —hau da, hezkuntzarenak, sozialak, instituzionalak, ideologikoak eta baita estetikoak ere—, emakume artistak aintzat hartuak izatea erraztu edo oztopatu duten neurrian. Horrenbestez, erakusketa honek agerian jartzen du emakume artista horien lana markatu zuen ezaugarria, hots, ikusezin bihurtzeko prozesua, eta, aldi berean, haiek hartutako jarrerak aurkezten ditu, beren konplexutasun eta paradoxa guztiekin. Artista horietako askok generorik gabeko nortasun bat barneratu zuten. Beste batzuek, aitzitik, arte “femenino” baten alde egin zuten.
Saloua Raouda Choucair 
Zatiki-modulua (Fractional Module), 1947–1951 
Olio-pintura mihise gainean 
47 x 67 cm 
Saloua Raouda Choucair Foundation 
© Saloua Raouda Choucair Foundation, Beirut 
© Galerie Saleh Barakat

EMAKUMEAK ABSTRAKZIOGILE

AITZINDARIAK. BEREN GARAIAREN AURRETIK

EMAKUME ARTISTAK vs ARTISTA EMAKUMEAK

ABSTRAKZIOA ARTEAN

GORPUTZAREN MUGAK

EHUN-ARTEA. FUNTZIONALTASUNAREN ETA ARTISAUTZAREN ARTEAN

Erakusketa bideoa

Emakumeak abstrakziogile erakusketa ezagutzeko bisita birtualaz gozatzera gonbidatzen zaitugu. Ibilbide honek erakusketan dauden artelan eta azalpen-testu guztiak barne hartzen ditu.

Emakumeak abstrakziogile erakusketaren xedea da emakume artistek abstrakzioari egin dioten ekarpenaren historia idaztea. XX. mendea aztertuko da, 1980ko

Emakumeak abstrakziogile | Guggenheim Bilbao Museoa

Solasaldia Alice Neelen inguruan

Alice Neel: pertsonak lehenbizi

IBERDROLA

Hasierako obrak

New York, Spanish Harlem

New yorkeko politika

Giza Komedia

Hiriko paisaiak

Natura hilak

Abstrakzioa

Biluzia eta sexualitatea

Amatasuna

Kontrakultura / Kultura

“Gizakiaren duintasuna eta betiereko garrantzia aldarrikatzen saiatu naiz” 
Alice Neel: Mike Gold, Daily Worker, 1950
Alice Neel (1900–1984) XX. mendeko artista erradikalenetako bat da. Justizia sozialaren, humanismoaren eta pertsonen duintasunaren defendatzaile sutsua, “arimen bildumagile” gisa ikusten zuen bere burua. Haren obrek garai bateko espiritua islatzen dute, New Yorken barne-historia, eta sexismoaren, arrazismoaren eta kapitalismoaren ondorioz injustizia pairatu izan dutenengan jartzen dute arreta, baita bidegabekeria horiei aurka egin zietenengan ere. Bere izaera demokratikoa eta integratzailea agerian utziz, Neelek jatorri eta kondizio sozial desberdinetako pertsonak pintatu zituen.
Alice Neel 
Soldadugai beltza (James Hunter) [Black Draftee (James Hunter)], 1965 
Olio-pintura mihise gainean 
152,4 × 101,6 cm 
COMMA Foundation, Belgika 
Eskaintza: The Estate of Alice Neel 
© The Estate of Alice Neel, Bilbo, 2021

IN FOCUS

Alice Neel: pertsonak lehenbizi erakusketa ezagutzeko bisita birtualaz gozatzera gonbidatzen zaitugu. Ibilbide honek erakusketan dauden artelan eta azalpen-testu guztiak barne hartzen ditu.

“Gizakiaren duintasuna eta betiereko garrantzia aldarrikatzen saiatu naiz” Alice Neel: Mike Gold, Daily Worker, 1950 Alice Neel (1900–1984) XX. mendeko

Alice Neel: pertsonak lehenbizi | Guggenheim Bilbao Museoa

Cecilia Bengolea

Artistekin solasean

Cecilia Bengolea. Ur-animazioak

Guggenheim Bilbao Museoaren Film &amp; Video aretoko programazioak konpromiso iraunkorra du mugimendudun irudia lantzen duten praktika artistikoekiko, arte bisual garaikideen testuinguruaren baitan.
Cecilia Bengolea (Buenos Aires, 1979) diziplina anitzetan diharduen artista da, bere jardunean bideoa, koreografia eta eskultura uztartzen dituena. Bere ikerketa-lanean, herri-dantzaren zenbait adierazpide aztertu eta elementu garaikideekin eta arkaikoekin konbinatzen ditu, eta hala, figurazio kontzeptuaren inguruko definizio berriak sortzen ditu etengabe. Erakusketak bere hiru pieza berri biltzen ditu, eta hirurek ere agerian uzten dute artistak bideo-eskulturari eskaintzen dion ikuspegi berezia; izan ere, erakusketa-espazioan askatasunez dabiltzan eragile gorpuzdunak balira bezala ulertzen ditu mugimendudun irudiak. Erakustaldiaren izenburuak animazioa aipatzen du, eta kontzeptu anbiguo horrek filmetako pertsonaien mugimendu naturalari egiten dio erreferentzia, baita antzinako ideia bati ere: artifiziala denari bizia ematea, bizigabea dena energiaz hornitzea. Bengolearen lanean, arima —gorputz baten espiritu edo bizi-hats gisa ulertua— estu-estu lotuta dago organismo bizidunek energia elektrikoaren eroale gisa duten ahalmenarekin; musika, aldiz, animazioaren indar kutsakor gisa agertzen da. Eraldatzeko, mutatzeko eta beste batzuk imitatzeko duten ahalmen agorrezina dela-eta, urarekin eta elementu horren plastikotasun amaigabearekin identifikatzen dira izaki bizidunak.
Tximista-dantza (2018) ekoizpen berria, Bengolearen beste proiektu asko bezala, artistak bertan agertzen direnekin izandako lankidetzan oinarritzen da, bereziki, dancehall munduko Craig Black Eagle eta Oshane Overload Shankaz artistekin. Jamaikako Bog Walk herrian filmatu eta Londresen ekoitzitako obrak izaera ikonikoa hartu du denbora gutxian, eta Vienako TBA21 eta Shanghaiko Tank bezalako bilduma garrantzitsuen parte da. Kanal bakarreko zuri-beltzeko bideo-proiekzio horrekin, egileak atmosferako elektrizitateak portaeran eta irudimenean duen eragina aztertzen du. Obra hori Bengolea Jamaika uharteko dancehall kulturaren inguruan osatzen ari den lan-sail batekoa da —kultura hori, hain zuzen, gaur egungo musika eta dantzaren azpigenero eta estilo herrikoi ugariren inspirazio-iturri den fenomeno global bihurtu da—. Tximista-dantza piezaren aurkezpen zirraragarriari bi animazio digital gehitzen zaizkio: Bestiarioa (2019) eta Posizio gogokoenak (2018). Jorge Luis Borgesen El libro de los seres imaginarios (“Alegiazko izakien liburua”, 1957) liburuko deskribapenetan inspirazio hartuta, Bestiarioan bere gorputza eskaneatu zuen artistak, eboluzionatu ahala izaki fantastiko sorta bat bilakatzeraino. Hala, hologrametakoen antzeko ikonografia erabilita, etengabeko metamorfosi-egoeran dagoen gorputz baten alegiazko transformazioak jartzen ditu agerian. Bestalde, Posizio gogokoenak lanak olagarroaren idiosinkrasia hartzen du abiapuntutzat, mugarik ez duen gorputz bat iradokitzeko: kreatura erabat likido eta guztiz sentikorra, adimen deszentralizatu eta aniztunaz hornitua, zeinaren mugimenduak aske dabiltzan barnearen eta kanpoaren, izakiaren eta ingurunearen artean.
Arte-arduraduna: Manuel Cirauqui
Cecilia Bengolea 
Tximista-dantza (Lightning Dance), 2018 
Bideo-proiekzioa zuri-beltzean, soinuduna, 6 min, 3 s 
Eskaintza: artista eta Galería Àngels Barcelona 
© Cecilia Bengolea

Guggenheim Bilbao Museoaren Film &amp; Video aretoko programazioak konpromiso iraunkorra du mugimendudun irudia lantzen duten praktika artistikoekiko,

Cecilia Bengolea. Ur-animazioak | Guggenheim Bilbao Museoa

“Programa honen esperientzia bizitzeak izugarrizko poza ematen dit. Urteetan zehar proiektu zoragarriak eta garrantzitsuak egin ditugu. Gaur, pandemiaren bizipenarekin, funtsezkoa da gure zeregina”.
Elssie Ansareo

Artistak

Ansareo, Elssie

“Neska-mutilen harrera oso ona izan da. Lehenengo egunetik mantendu dute interesa. Harrituta utzi ninduten haien ezagutzeko gogoak eta egiten zituzten galderek eta komentarioek erakusten nienean nire proiekturen bat, Olafur Eliassonen obra, eta beste artista batzuena, gizakiak bere ingurunearekin duen harremana aztergai hartuta lanean diharduten eta materialtzat ura erabiltzen duten artistena. Zein garrantzitsua den ingurunea, bizi garen lekua! Karrantza haranerako sarbideak, La Escrita mendatean zehar, dauden bistek El Suceso-tik, ostegunero goizez Concha ikastetxera nindoala, beste egoera batean sartzen ninduten, lasaitasun handiagokoa beharbada, eta horrek prestatzen ninduen saioari kementsu heltzeko. Paisaia hori, ingurune hori, talde jator hau hazten ari den leku hori, non espero dudan ekarpenen bat egin izana nire proposamenekin”.
Ibon Garagarza

Garagarza, Ibon

“Hitzetik askoz ere haratago adierazi ahal izatea. Elkar ezagutzea, elkarraldiak zirkulu itxietara mugatzen diren momentuetan. Taldean eraikitzea, geure aztarnaz ahaztu gabe. Norberaren, norbanakoaren ikuspegitik hastea, gure inguruari, gure ikaskideei begiratzeko, elkarrekin bat egin eta hazteko. Artea ikasbidek beharrezko tresnak eman dizkigu esperimentazioari, gozamenari eta ezagutzari berriro heltzeko, bizitzako garai hauetan, non haurrek batez ere distantzia berriak eta monotonia asimilatu behar izan dituzten”.
Zaloa Ipiña

Ipiña, Zaloa

“Esperientzia zirraragarria izan da. Eskolaren ingurunean esku hartzea zen asmoa. Deigarria iruditu zitzaiguna hauxe izan zen, Euskal tipografiaren erabilera hain hedatua, saltoki eta ostalaritzako establezimendu ugaritan. Safari fotografiko bat egin genuen errotulu hauek guztiak biltzeko. Haietaz baliatu ginen eta, jarraian, taldeak biztanleei helarazi nahi zizkien mezuak diseinatzeko erabili genituen. Errotulu hauek irakurketa berri batekin hartu zituzten kaleak”.
Nerea Lekuona

Lekuona, Nerea

“Urte honek, bizitako zirkunstantziengatik berezia izan denak, aukera eman digu prozesua ikuspegi desberdin batetik planteatzeko. Kanpoaldean lan egitea erabaki dugu, modu efimeroago batean eta ekintzan oinarrituagoan, eta oso aberasgarria izan da esperientzia. “Digestioa” curriculum-gaiari heldu diogu ikuspegi fisiko eta kontzeptual batetik. Nire ustez, haurrek naturaltasun osoz hartzen dituzte proposamen hauek, haientzat normala eta berezko zerbait delako artearen prozedura: irudikatzeko modu hau, gauzak berregitekoa, jolas bat balitz bezala. Horrela, proiektu zehatzetik ulertzen du artista txikiak artea orokorrean hartuta”.
Manu Muniategiandikoetxea

Muniategiandikoetxea, Manu

“Nire aurtengo esperientzia: pizgarria ilusioarentzat, eta arraroa. Pizgarria ilusioarentzat, aukera eman didalako jakin-mina eta gogoa erakutsi dituzten neska-mutil talde batekin harremanetan egoteko, ezagutzeko eta ikasteko gogoarekin, eta niretzat pribilegio bat izan delako transmititzaile-rola betetzea; eta arraroa, hainbeste baldintzatzen gaituzten zirkunstantziengatik eta esperientzia laburra izan delako, horrek ‘azeleragailua zapaltzera’ behartu baikaitu”.
Ibon Sáenz de Olazagoitia

Sáenz de Olazagoitia, Ibon

Hezkuntza eta BBK

CONCHA, Karrantza 

ZIENTZIALARIAK GARA!

BELASKOENEA, Irun

DIGESTIOA ETA SORMENA

LABASTIDA, Bastida

ESALDIAK KALEETATIK

JUAN RAMÓN JIMÉNEZ, Gurutzeta-Barakaldo

PUNTUA/LERROA/PLANOA/KAXA/PUM

PÍO BAROJA, Bilbo

PINTURA IBILTARIAK

SAN IGNACIO, Getxo 

EMOZIOAK JOLASTOKIAN

Urtero udan antolatzen den erakusketa hau ikasturtean zehar garatzen den proiektu artistiko eta hezitzaile baten azken urratsa da.Osasun-arrazoiengatik, martxoan hasitako edizio honetako zortzi saioetan sei ikastetxetan planteatu dira proiektu artistikoak, eta horietan curriculumeko gaiei heldu zaie, besteak beste: geometria eta bolumena, giza gorputzaren organoen funtzionamendua edo esperimentu zientifikoak, ikuspegi artistiko batetik, betiere.
Osasun-krisiaren testuinguruan, jolastokiak, leku irekiak, parkeak eta gisakoak hartu ditugu gure jardunerako. Hala, sorpresa bat baino gehiago ekarri dizkigu gure ingurunetik paseatzeak. Gure eremua inguratzen duten lekuak arakatzean, hormak, plazak eta lorategiak ezagutu ditugu, orain arte oharkabean pasa zaizkigun lekuak, alegia. Oraingo honetan programak laburragoa izan behar izan duen arren, are ahalegin eta ilusio handiagoarekin burutu da.
Elssie Ansareo, Ibon Garagarza, Zaloa Ipiña, Nerea Lekuona, Manu Muniategiandikoetxea eta Ibon Saénz de Olazagoitia dira abentura honetan ehun bat ikasleri laguntzen aritu diren sei artistak, beren ingurunea ezagutzera eta beren sorkuntza-prozesuetan parte hartzera bultzatuz. Aukeratutako metodoak eraman ditu ikasleak pentsatzera, baloratzera, aukeratzera, probatzera, zalantza egitera, dibertitzera, baita zenbaitetan galtzera eta, jakina, huts egitera ere, huts egin gabe ez baitago aurrerabiderik. Programaren bitartez galderak planteatzen dira, jakin-mina pizten da eta inprobisazioari, jolasari, esplorazioari, ikerlanari eta esperimentazioari ematen zaie bide.
Erakusketa honek azkena ematen dio prozesu artistikoaren zikloari; egindako lana balioan jartzen duen eszenaratze bat da. Erakusketa bisitatzen duen publikoak ikuspegi original eta freskoekin disfrutatzeko ustekabeko aukerarekin egiten du topo, baita ehun ikasle parte-hartzaile horiek gauza berriak ezagutzean eta sortzean sentitu duten emozioa partekatzeko eta haien ideia inspiratzaileak arakatzeko ere.

BILBO–NEW YORK ELKARTRUKEA

PROGRAMA

HISTORIA

Artea ikasbide 2021

Urtero udan antolatzen den erakusketa hau ikasturtean zehar garatzen den proiektu artistiko eta hezitzaile baten azken urratsa da.Osasun-arrazoiengatik,

Artea ikasbide 2021 | Guggenheim Bilbao Museoa

Asmamenaren ildoa

Inaugurazio-bisitaldia

Asmamenaren ildoa 

Asmamenaren ildoa erakusketaren aurkezpen hitzaldia

305 aretoa

Tradizioari desafio egiten

306 aretoa

Irudikapen moduak

307 aretoa

Materialak eta metodoak

Asmamenaren ildoak aurkezten dituen obrak umoreak, esperimentazioak, eta jakingurak ezaugarritzen ditu. Pieza hauek 1950eko hamarkadatik gaurdaino sortuak dira ezohiko material eta teknikekin. Denek ere hautsi egiten dituzte konbentzio estetikoak, askotan modu ludiko batean, asmamena eta zolitasuna baliatuz. Erakusketak hainbat belaunalditako artistak biltzen ditu, baliabide desberdinekin lan egiten dutenak, eta Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako oso pieza adierazgarriak hartzen ditu barnean, apenas ikusgai jarriak, oso ezagunak diren beste batzuekin batera. Kultura jasoaren nahiz herrikoiaren elementuak, arruntak nahiz sublimeak, serioak nahiz ironikoak nahasten dira erakusketan, arte ederrek oinarri dituzten hierarkiei desafio eginez.

TEKNIKAK ETA ESPERIMENTAZIOA

ZER ETA NOLA

MATERIALEN, TEKNIKEN ETA IDEIEN ELKARKETA

SAIL-LANA ESTRATEGIA GISA

ESPERIMENTAZIOA

ZALANTZAZKO SUPOSIZIOAK

Asmamenaren ildoak aurkezten dituen obrak umoreak, esperimentazioak, eta jakingurak ezaugarritzen ditu. Pieza hauek 1950eko hamarkadatik gaurdaino sortuak

Asmamenaren ildoa | Guggenheim Bilbao Museoa

Urte eroak, 1920ko hamarkada

BBK_new

Erakusketaren irudiak Museoan

204 eta 205 aretoak

Trauma atzean utzita

206 aretoa

Rol berriak, eredu berriak

207 aretoa

Ikusteko modu berriak

209 aretoa

Irrika

203 aretoa

Lana, aisia, diseinua eta arkitektura

202 aretoa

Modaren iraultza

208 aretoa

Gorputzaren nozio berriak

1920ko hamarkada aurrerabidearen garaia izan zen, baina baita erreakziogarai bat ere. Mundu Gerra hondamendia izan zen. Gainera, haren atzetik egungo koronabirusarekin antzekotasun handiak zituen izurrite bat etorri zen, eta jendea bizitzeko irrikatan zebilen. XX. mendean beste inoiz baino gehiago, aldaketa-gogoa sekulakoa zen. Hiriak hazi eta hazi besterik ez ziren egiten, eta hiri-ikuspegi berriak sortu ziren. Ohiko gizarte- eta familia-rolak auzitan jarri eta eraldatu egin ziren, eta talde babesgabeenek ozen altxa zuten ahotsa politikako zein kulturako arloetan. Lan-baldintzak hobetuz joan ziren eta, horren harira, aisiaren industria agertu zen. Berrikuntza-gogoak arteari zuzenean eman zion bultzada, eta esperimentazioa hauspotu zuen diziplina guztietan. Harrigarria da ikustea garai hartako lorpen batek ere ez duela garrantzia galdu egungo munduan.

AZKEN BERRIAK!  ARTE ESZENIKOEN GARRANTZIA

AURRERAPEN TEKNOLOGIKOAK

AURKIKUNTZA ZIENTIFIKOAK

EMAKUMEEN SUFRAGIOA ETA GIZARTEA

POLITIKA ETA  EUROPAKO TESTUINGURUA

ERRITMO BERRIKO DANTZA BERRIAK

KAFETEGIAK TOPAGUNE

MAX REINHARDTEN  ANTZERKI ESPERIMENTALA

1920ko hamarkada aurrerabidearen garaia izan zen, baina baita erreakziogarai bat ere. Mundu Gerra hondamendia izan zen. Gainera, haren atzetik egungo

Urte eroak, 1920ko hamarkada | Guggenheim Bilbao Museoa

18€ Helduak - 9€ Erretiratuak - 9€ Ikasleak

Guggenheim Bilbao Museoaren TopARTE ekimenak ingurune hurbileneko erakunde eta eragile kulturalekin duen konpromisoa berretsi nahi du. Elkarlan emankor horren ondorioz, askotariko programa bat sortu da; diziplina anitz biltzen ditu, eduki eta formatu ugari, eta guztiei zuzenduta dago.
Horrenbestez, ekimen horren esparruan, hainbat diziplinatako jarduerak aurkezten dira Museoan; besteak beste, arkitektura, zinema, dantza, diseinua, gastronomia, musika, performancea eta antzerkiarekin erlazionatutakoak.

Erakusketak

Aurrekoak

Fauvismotik surrealismora: Parisko Musée d’Art Moderneko maisulanak

Sharon Lockhart. Errotazioa notazioa

Emakumeak abstrakziogile

Alice Neel: pertsonak lehenbizi

Cecilia Bengolea. Ur-animazioak

Artea ikasbide 2021

Asmamenaren ildoa

Urte eroak, 1920ko hamarkada

Erakusketak orain ikusgai

#MYGUGGENHEIMBILBAO