Haunted: egungo argazkigintza-bideoa-performancea

Egungo argazki eta bideo ugari iraganak, artearen historiak eta mamuek sorgindu dituztela ematen du; izan ere, mamu horiek erreprodukzio-baliabideetan, zuzeneko performanceetan eta giro birtualean azaltzen dira. Artistek itzuli ezin daitekeen iragana berreskuratzeko grina dute eta nahi malenkoniatsu horixe gauzatzen dute euren artelanetan, askotariko baliabide estilistikoez eta garaiz kanpoko, zaharkitu diren edo ia erabiltzen ez diren gaiez eta teknologiaz baliatzen direla. Obsesio hori jaso zuen Haunted: egungo argazkigintza-bideoa-performancea erakusketak eta horretan erreprodukzio-baliabideen indar berezia azpimarratu zuen.

Erreprodukzio-baliabideek eta performanceek denborazkotasun zatikatua azaltzen dute eta horrexek definitzen ditu oinarrian: iraganeko edo aurreko gertaerei biziki erreferentzia egiten diete eta horiek orainaldian antzematean, iragana orainaldira etortzen dela sentitzen dugu, hildakoak metaforikoki berpiztu direla; beraz, ikusleak historiaren eta berehalakoaren artean zintzilik daude. Maiz, teknologia horien bidez hartutako irudiak iraganaren dokumentazio literala dira: izandako esperientzia batzuen lekuko dira hala, eta, horrenbestez, gertakizun horiek baieztatzen dituzte; izan ere, hala izan ezean, esperientzia horiek oroitzapen iheskor gisa, labur eta modu urdurian besterik ez lirateke gordeko. Ezaugarri horrek eman dio argazkigintzari sortu zenetik, baita performanceari ere, halako botere magikoa, eta horregatik uste izan da argazkigintzak heriotza gainditzen duela, memento mori gisa, denboraren halabeharrezko joana etengabe gogora diezagun.