Giza Komedia
“Neurotikoak, eroak eta zoritxarrekoak pintatu nituen. Baita besteak ere, ‘konbentzional’ batzuk barne. Txitxikov bezala, arimen bildumagilea naiz”
Alice Neel: The Hasty Papers: A One-Shot Review, 1960
Neelek sarritan ekartzen zuen gogora Honoré de Balzac-en Giza komedia, marxismoko izen handientzako erreferentziazko obra izandakoa, XIX. mendeko Frantziako gizartean giza ekintzaren kausa eta efektuetan sakontzen duena. Bere ideario pertsonaletik eta XX. mendeko New Yorken irmo sustraitutako ikuspegi batetik abiatuta, Alice Neelek galera- eta sufrimendu-eszenak jaso zituen bere lanean, baina baita indarra eta erresistentzia erakusten zutenak ere, izugarrizko zintzotasunez eta enpatia nabarmenaz egin ere. Artistak pertsonaien zaurgarritasun fisikoan eta psikologikoan jartzen zuen arretak, mugatua izan ohi den paleta batek nabarmendua, oso emozio bereziz blaitzen ditu atal honetako koadroak. Etxeko abusua, pertsona zaurgarrienen osasun-baldintza izugarriak edo galera pertsonalen lazturak, gizakiek pairatzen dituzten beste zorigaizto batzuen artean, erruki nahasgarriz irudikatzen zituen Neelek.