Aldi baterako erakusketak

105 Aretoa

(Urriak 16–otsailak 22)

Maria Helena Vieira Da Silvari (1908–1992) eskainitako erakusketak hainbat atal ditu, eta artista portugaldarrak 1930etik 1980ra egindako ekoizpena biltzen du.

Vieira da Silva Parisko Eskola izenekoan nabarmendu zen, abstrakzioaren eta figurazioaren arteko hiztegi bakarrari esker. Artistak errealitatearen eta fikzioaren arteko erdibideko eszenak eraiki zituen bere pinturetan, proiektatzen diren lerroak, erretikulak, xake-taulak edo Portugalgo azuleju tradizionalak gogorarazten dituzten motiboak erabiliz, mihisearen espazio piktorikoa eraldatuta. 1938an, Bigarren Mundu Gerraren mehatxuaren aurrean, Rio de Janeiron erbesteratu behar izan zuen, eta han História trágico marítima ou Naufrage (Itsasoko istorio tragikoa edo Naufragioa, 1944) bezalako lanak margotu zituen.

Gatazka amaitu eta Parisera itzuli ondoren, Vieira da Silvak egitura eta arkitektura erreal eta imajinarioen gaiari heldu zion berriro, Hiria (La Ville, 1950–51) mihiseak islatzen duen moduan. Artistak bere pinturetan barrualde nahaspilatsuak islatu zituen, kolorezko kaleidoskopioak non irudiak eta hondoa bat bihurtzen dira.

Haren sorkuntza askotan ikus ditzakegun tonu dardaratiak gutxiagotzen dira erakusketaren azken atalean. Zuriaren gama kromatikoetan oinarrituta, hemen hautatutako pinturek Vieira da Silvak argiaren inguruan egindako ikerketa nabarmentzen dute, etengabea izan baita haren ibilbide osoan.