Egun bat museoan

1. solairua, Atrioa

Atrioa eraikinaren bihotza da, eta kanpoaldea eta barrualdea bateratzen ditu. Haren inguruan antolatzen diren pasabideek aukera ematen dute artelanak ikuspegi berrietatik behatzeko.

1. solairua, 104. aretoa

Richard Serraren Denboraren materia, 1994–2005 instalazioa bere osotasunean igarotzean denbora eta espazioa esperimentatu daitezke, baita aktibatu ere.

1. solairua, Ataria

Frank Gehryk diseinatutako eraikinaren barruko zein kanpoko espazioekin hartu-emanean ageri zaizkigun kokapen zehatzeko artelanak Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako parte garrantzitsua dira.

Plaza

Atseden hartu edo mokadu bat jan nahi baduzu, bisitatu Bar Guggenheim Bilbao taberna. Museoko plazan dago, Bistró ondoan.

Kanpoaldea

Itsasadarrera ematen duen terrazatik begiratuz gero, ohartuko zara hiri-ingurunean ezin hobeto txertatzen dela Museoa, bai eraikuntzarako erabilitako materialei esker (titanioa, kristala eta kareharria), bai inguruko eraikin eta egiturekin duen harremanagatik ere.

3. solairua

Hirugarren solairuan, Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako artelanak erakusketa dago ikusgai. Erakustaldiak XX. mendearen bigarren zatiko eta XXI. mendearen hasierako mugimendu nabarmenenetako batzuk ezagutzeko aukera ematen du Cristina Iglesias, Sol LeWitt edo Mark Rothko bezalako artista garrantzitsuek gure erakundearen funtsetan dauzkaten sorkuntzen bitartez.

Jatetxeak

Museoan kalitate handiko sukaldaritza-esperientziak eskaintzen dituzten bi gune daude: Nerua Guggenheim Bilbao, goi-mailako sukaldaritzako jatetxea, eta Bistró Guggenheim Bilbao, proposamen informalagoa.

1. solairua

Museoko Denda-Liburudendan diseinuzko objektu sorta zabala dago eskuragarri, eta baita katalogo, argitalpen eta opari desberdinak ere. Deskontuak daude Museoaren Lagunentzat. Erosoago aritzeko, bisitatu gure online denda.

Helen Frankenthaler: Araurik gabe margotzen erakusketa 105. aretoan aurkitzen da, eta AEBetako XX. mendeko pintura abstraktuaren artista garrantzitsuenetako bati eskainita dago. Haren bizitza-ibilbidea eta ibilbide artistikoa jarraitzen duten etapetan zatituta dago, eta  Frankenthalerren (1928-2011) sormen libre eta mugarik gabeak abstrakzio piktorikorako aukera berriak irekitzea lortu zuela islatzen du erakusketak.

Ibilbidea berrogeita hamarreko hamarkadan hasten da, Frankenthaler gazteak, Jackson Pollock inspirazio-iturri zuela, soak-stain izeneko teknika iraultzailea asmatzean (busti eta zikindu); hau da, pintura diluitua ehunaren gainera isurtzea, gainazal jariakor, zeharrargi eta inguratzaileak sortzeko prestatu gabe. Hirurogeiko hamarkadan, haren pinturak argitasuna eta egitura irabazi zituen, hamarkada horretako mihise handietan ikus dezakegun moduan, koloreak bere erritmoarekin flotatuz. Hirurogeita hamarreko eta laurogeiko hamarkadetan, argia, itsasoa eta paisaien baretasuna dira nagusi Ekialdeko argia (Eastern Light, 1982) bezalako piezetan, etapa lirikoagoa eta atmosferikoagoa markatuz.

Erakusketan, gainera, istorio paraleloa marrazten da, Mark Rothko, Robert Motherwell, David Smith edo Anthony Caro bezalako artistekin izan zituen lotura pertsonal eta sortzaileena; izan ere, haiekin adiskidetasuna, ideiak eta elkarrekiko miresmena partekatu zituen, eta horien lanak hemen ere ikus daitezke. Karreraren azken etapan, paper gaineko obrak intimoagoak eta funtsezkoagoak izan ziren, artistak era horretan bere sormen handienari erantzunez azkeneraino: araurik gabe margotzea.

Living Architecture: Gehry

2025eko martxoak 7  – urriak 19

208. aretoan in situ zikloa inauguratzen da; hau da, zehazki espazio honetarako diseinatutako proposamen artistiko berritzaileen programa, Museoko arkitekturarekin elkarrizketan.

Oraingo honetan, datuen estetikan aitzindaria den Refik Anadol artistaren Arkitektura bizia: Gehry (Living Architecture: Gehry, 2025) obra Frank Gehryren lengoaia arkitektonikoan inspiratzen da, esperientzia murgiltzaile paregabe bati bizia emateko. Modu horretan, adimen artifizialak haren diseinuen formak interpretatu eta irudikatuko ditu.

Modu etikoan lortutako sarbide irekiko datuen eta bere estudioak sortutako AA eredu aurreratuen bidez, Anadolek makineriak “amets egiteko” duen gaitasuna aztertzen du, etengabe aldatzen ari diren irudiak sortuz eta informazioa konfigurazio abstraktu harrigarri bihurtuz. Obra gaikako sei ataletan zatituta dago, eta bisitaria 208. areto zabalean biltzeko diseinatu da. Horrela, gure pertzepzioa desafiatzeaz gain, hausnarketa bat eskaintzen du, adimen artifizialak sormenaren etorkizunean zer eragina izango duen eta mundua teknologiaren bidez nola aztertzen dugun ikusteko.

Erakusketa hau, gainera, 204. aretoko Didaktika hezkuntza-espazioarekin osatzen da; bertan, Refik Anadolek diziplina anitzeko bere taldearekin elkarlanean garatzen duen sormen-prozesua sakontzen duten ikus-entzunezko baliabideak aurkituko dituzu.

Film & Video aretoa bideo-arteari eta mugimenduzko irudiari eskaintzen zaio, eta, oraingo honetan, Vito Acconci (New York, 1940–2017) eta Sergio Prego (Donostia-San Sebastián, 1969) artisten obren arteko topaketa berritua  aurkeztuko digu, New Yorkeko Acconci Studion 1996 eta 2002 urte artean elkarrekin lan egin zuten bitartean sortutako adiskidetasunaren eta lankidetzaren emaitza.

Belaunaldi desberdinetakoak izan arren, bi artistek uste zuten gorputzaren ekintzak leku bat betetzeaz gain, eraldatu egiten duela. Acconcik eguneroko keinuekiko interesa zuen, eta horrela hurbiltzen zen nozio horretara; Pregok, berriz, espazioak aldatzen dituzten esku-hartze eskultoriko ezagunen bidez egiten du.

Ibilbidea 103. galeriaren gelaurrean hasten da, eta, bertan, Vito Acconciren Running Tape (1969) soinu-pieza eta Sergio Pregoren kanal bakarreko hainbat bideo topatuko ditugu. Areto nagusian, galeria murgiltze-gune bilakatuko da Pregok bereziki horretarako diseinaturiko eszenografia batekin. Bisitaria espazioan zehar ibiltzera gonbidatuko da, gorputza, arkitektura, irudia eta ekintza Acconcik instalazioaren ezohiko azaleretan proiektatutako obrekin lotu araziz.

Museoaren bigarren solairua goitik behera eraldatu da azken berrogeita hamar urteetako arte estatubatuarraren erreferente den Barbara Kruger (New Jersey, 1945) artistaren erakusketa monografikoa hartzeko. Hizkuntza sormen-tresna gisa erabiliz, Krugerren lanak generoa, identitatea, eskubideak eta askatasuna bezalako gaiei buruz hausnartzera bultzatzen gaitu. Artista buru-belarri inplikatu da Barbara Kruger: Another day. Another night. izeneko erakusketa honen kontzeptualizazio- eta diseinu-prozesu osoan. Krugerren hitzek, artistak berezkoa duen kontraste biziko estilo berezian idatzita binilo erraldoien gainean, gure pausuak gidatzen dituzte Museoko zoruan hedatu ahala. Badaude, halaber, artelanek goitik behera estaltzen dituzten horma izugarriak: horietan, Kruger bere jolas bisualaz eta kontzeptualaz baliatzen da ikusleok obraren erdigunean kokatzeko —zentzurik literalenean, gainera—.

205 aretoan, Krugerren ibilbidearen hastapenei eta haren obra ikonikoenetako batzuei buruzko erreferentziak daude. 1980ko hamarkadan, publizitatean erabili ohi den hizkuntza zuzena erabiltzen hasi zen artista, ikusleak akuilatuz gogoeta eragiteko helburuarekin. Ikus dezakezunez, piezetako asko euskarara edo gaztelaniara egokituta daude: tokian tokiko hizkuntzetara egokitzeak mezua behatzaileari are gehiago hurbiltzeko aukera ematen du. Krugerren ideiek, berriz, formatu digital berriak hartzen dituzte erakusketa honetan, eta ikus-entzunezko esperientzia berritua eragiten dute, dagokien aro digitalarekin bat etorriz. Hala, 209 aretoan, adibidez, testuak, ahotsak eta mugimendudun irudiak konbinatzen dituzten LED panel handien artean ibiliko zara.

Ez ahaztu erakusketaren Didaktika atalera joatea 201 aretora, bertan ikusi ahal izango baituzu Krugerrek, bere artea eskuragarri jartzeko eta bere mezuak modu ez hain formal eta instituzionalizatuan zabaltzeko helburuarekin, zer-nolako esku-hartze artistikoak egin izan dituen espazio publikoetan (esaterako parkeetan) eta eguneroko objektuetan (diskoen azaletan, kamisetetan, metroko txarteletan, etab.). Gainera, Museoaren gainerako tokiak bisitatzen dituzunean arreta jartzen baduzu, konturatuko zara Barbara Krugerren artea gutxien espero duzun txokoetan ere entzuten dela.