Egun bat museoan

1. solairua, Atrioa

Atrioa eraikinaren bihotza da, eta kanpoaldea eta barrualdea bateratzen ditu. Haren inguruan antolatzen diren pasabideek aukera ematen dute artelanak ikuspegi berrietatik behatzeko.

1. solairua, 104. aretoa

Richard Serraren Denboraren materia, 1994–2005 instalazioa bere osotasunean igarotzean denbora eta espazioa esperimentatu daitezke, baita aktibatu ere.

1. solairua, Ataria

Frank Gehryk diseinatutako eraikinaren barruko zein kanpoko espazioekin hartu-emanean ageri zaizkigun kokapen zehatzeko artelanak Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako parte garrantzitsua dira.

Plaza

Atseden hartu edo mokadu bat jan nahi baduzu, bisitatu Bar Guggenheim Bilbao taberna. Museoko plazan dago, Bistró ondoan.

Kanpoaldea

Itsasadarrera ematen duen terrazatik begiratuz gero, ohartuko zara hiri-ingurunean ezin hobeto txertatzen dela Museoa, bai eraikuntzarako erabilitako materialei esker (titanioa, kristala eta kareharria), bai inguruko eraikin eta egiturekin duen harremanagatik ere.

3. solairua

Hirugarren solairuan, Guggenheim Bilbao Museoaren Bildumako artelanak erakusketa dago ikusgai. Erakustaldiak XX. mendearen bigarren zatiko eta XXI. mendearen hasierako mugimendu nabarmenenetako batzuk ezagutzeko aukera ematen du Anselm Kiefer, El Anatsui edo Mona Hatoum bezalako artista garrantzitsuek gure erakundearen funtsetan dauzkaten sorkuntzen bitartez.

Jatetxeak

Museoan kalitate handiko sukaldaritza-esperientziak eskaintzen dituzten bi gune daude: Nerua Guggenheim Bilbao, goi-mailako sukaldaritzako jatetxea, eta Bistró Guggenheim Bilbao, proposamen informalagoa.

1. solairua

Museoko Denda-Liburudendan diseinuzko objektu sorta zabala dago eskuragarri, eta baita katalogo, argitalpen eta opari desberdinak ere. Deskontuak daude Museoaren Lagunentzat. Erosoago aritzeko, bisitatu gure online denda.

105 Aretoa

(Urriak 16–otsailak 22)

Maria Helena Vieira Da Silvari (1908–1992) eskainitako erakusketak hainbat atal ditu, eta artista portugaldarrak 1930etik 1980ra egindako ekoizpena biltzen du.

Vieira da Silva Parisko Eskola izenekoan nabarmendu zen, abstrakzioaren eta figurazioaren arteko hiztegi bakarrari esker. Artistak errealitatearen eta fikzioaren arteko erdibideko eszenak eraiki zituen bere pinturetan, proiektatzen diren lerroak, erretikulak, xake-taulak edo Portugalgo azuleju tradizionalak gogorarazten dituzten motiboak erabiliz, mihisearen espazio piktorikoa eraldatuta. 1938an, Bigarren Mundu Gerraren mehatxuaren aurrean, Rio de Janeiron erbesteratu behar izan zuen, eta han História trágico marítima ou Naufrage (Itsasoko istorio tragikoa edo Naufragioa, 1944) bezalako lanak margotu zituen.

Gatazka amaitu eta Parisera itzuli ondoren, Vieira da Silvak egitura eta arkitektura erreal eta imajinarioen gaiari heldu zion berriro, Hiria (La Ville, 1950–51) mihiseak islatzen duen moduan. Artistak bere pinturetan barrualde nahaspilatsuak islatu zituen, kolorezko kaleidoskopioak non irudiak eta hondoa bat bihurtzen dira.

Haren sorkuntza askotan ikus ditzakegun tonu dardaratiak gutxiagotzen dira erakusketaren azken atalean. Zuriaren gama kromatikoetan oinarrituta, hemen hautatutako pinturek Vieira da Silvak argiaren inguruan egindako ikerketa nabarmentzen dute, etengabea izan baita haren ibilbide osoan.

Lurraren arteak erakusketan, paisaian esku hartzen duten eta identitatea, generoa eta ekologia aztertzen dituzten material organikoak erabiltzen aitzindariak diren artisten obrak aurkezten dira. Arte kontzeptuala edo Land Art bezalako korronteak zeharkatuz, azken hamarkadetan sortutako instalazioak, eskulturak, ehunak, performanceak eta pinturak aurkituko ditugu, erakusketan zehar ernamuindu, hazi eta eraldatuko diren obra iragankorrekin batera.

Ibilbidea bigarren solairuan hasiko da, 205. aretoan, besteak beste, Meg Webster, Ana Mendieta edo Fina Miralles bezalako artisten lan historikoekin.

Delcy Morelosek lurrez egindako instalazio monumentalak 206. aretoko espazio ia osoa hartzen du. Sartzean, kanelaren eta iltzearen usaina antzematen da, buztinarekin nahastutako espezieena, sentsoriala denaren bidez ukiezinarekin konektatzera gonbidatzen gaituen esperientzia sortzeko.

Ondoren, 207. aretoan, landare-prozesuak irudikatzen dituzten obra biziak ikusiko ditugu; hala nola, Hans Haackeren Belarra hazten, Isa Melsheimerren Wardian Cases edo Asad Razaren Sustrai-sekuentzia (basotxoa) parte hartzeko instalazioa, 26 zuhaitz gaztek osatua.

209. aretoan, berriz, Gabriel Chailerren adobezko zeramika monumentalak, Oscar Santillanen piezak, Venusen zoruaren konposizioa berdindu nahi dutenak, eta wichi herriko emakume indigenek chaguar zuntzez egindako ehunak nabarmentzen dira. Ibilbideak 203. aretoan jarraitzen du, eta Nekazari Ateneoak lurraren laborantzarekin loturiko objektuak erakutsiko dizkigu, erlezaintza eta nekazaritza bezalako antzinako praktikekin lotuak, toki-mailan nahiz globalean. Azkenik, 202. aretoan dauden artisten lanak material organikoekin eginda daude, Maria Cuetoren landare-tapizak eta Heidi Bucherren erle-argizarizko inpresio arkitektonikoak bezala.